Waar Heb Ik In De Mist Gezworven?' Een Verhaal Van Onze Lezer

Video: Waar Heb Ik In De Mist Gezworven?' Een Verhaal Van Onze Lezer

Video: Waar Heb Ik In De Mist Gezworven?' Een Verhaal Van Onze Lezer
Video: Een buitengewoon klein effect 2024, Maart
Waar Heb Ik In De Mist Gezworven?' Een Verhaal Van Onze Lezer
Waar Heb Ik In De Mist Gezworven?' Een Verhaal Van Onze Lezer
Anonim
Afbeelding
Afbeelding

We krijgen steeds verhalen van ongewone gebeurtenissen van onze lezers. Je kunt je verhaal ook sturen via feedback formulier en zal op de site worden gepubliceerd.

Ik wil delen wat er in mijn leven is gebeurd. Het gebeurde in 1976. Daarna studeerde ik aan een medische school in de stad Elabuga, de Republiek Tatarstan. Meisjes uit een naburig dorp studeerden bij mij en op zaterdag vertrokken we naar onze dorpen om hun ouders te bezoeken.

Image
Image

De volgende herfstzaterdag bleek extreem mistig en erg dicht te zijn, dus bussen reden die dag niet tussen steden en elk vervoer mocht de stad 's ochtends niet verlaten om geen noodsituaties te creëren. Ja, in die jaren was de administratie nog bezorgd over de veiligheid van haar burgers!

Maar wij, de meisjes, slaagden er toch in om te vertrekken in een passerende auto, waarin de oliemannen op wacht reden. En wij met hen die ochtend waren waarschijnlijk de enigen op de weg. Het is ons gelukt om het dorp van mijn vrienden te bereiken, en ik moest nog ongeveer 4 km lopen over een onverharde weg over het veld van hun dorp naar het mijne.

Ik was maar een paar keer in mijn leven in een naburig dorp, maar ik was er zeker van dat de weg vanaf daar me naar huis zou brengen. Ja, en het meisje was ik niet verlegen. Ik dacht dat de mist misschien tegen die tijd zou zijn opgetrokken, en ik wilde zo snel mogelijk naar mijn moeder.

Dus ik liep langs de weg en nu herinner ik me dat er ergens in de buurt van dit dorp een begraafplaats is, en ik dacht, wat als deze weg daarheen leidt? En toen besloot ik een beetje naar rechts te gaan, dat wil zeggen, over het veld. Ik loop, ik loop, maar de mist trekt niet weg. Nog steeds lopen, lopen en hier begonnen silhouetten van bomen, zoals bosplantages, iets in de verte te zien vanaf de rechter- en linkerkant. Ik wist niet eens van hun aanwezigheid.

Een enkel hard schot klonk aan mijn linkerkant. "Jagers raken de hazen", dacht ik, en twee minuten later klonk er weer een schot van rechts, hoorbaar was het al veel luider.

"Hoe zien ze deze jagers in zo'n mist, hoe ze me ook per ongeluk hebben geraakt," dacht ik, en ik voelde me op de een of andere manier griezelig van deze situatie. Ik versnelde mijn pas en ging een onverharde weg op waar auto's overheen waren gereden.

Image
Image

Ik heb lang over deze weg gelopen tot ik traliehekken en weer bomen in de mist opmerkte. Ik realiseerde me toen dat ik in een heel andere richting was, 5 km van mijn dorp en deze begraafplaatshekken. Van de begraafplaats waar vier naburige dorpen begraven liggen en waar mijn vader begraven ligt.

Ik zal niet zeggen dat ik me er slecht door voelde, nee, nu wist ik tenminste welke kant ik op moest gaan. Ik kwam toch thuis en vertelde het aan niemand, zodat het niet tot mijn moeder zou komen dat ze niet bang voor me zou zijn.

Ik denk dat ik me door de jaren heen in een dikke mist bevond tijdens de jaren van de burgeroorlog. Mijn moeder vertelde me (ze is geboren in 1912) dat er aan de rechterkant van het dorp blanke mannen waren, en aan de linkerkant rode, en ze schoten vaak zichzelf. En toen achtervolgden de blanken de Reds en doodden er veel.

De mensen van ons dorp begroeven ze in een massagraf in hetzelfde veld waar ik in de mist ronddoolde.

Aanbevolen: