Sprongen In De Menselijke Evolutie Vielen Samen Met Klimaatverandering

Video: Sprongen In De Menselijke Evolutie Vielen Samen Met Klimaatverandering

Video: Sprongen In De Menselijke Evolutie Vielen Samen Met Klimaatverandering
Video: De menselijke waardigheid, speech voor The Human Side betoging Brussel 21/11/2021 2024, Maart
Sprongen In De Menselijke Evolutie Vielen Samen Met Klimaatverandering
Sprongen In De Menselijke Evolutie Vielen Samen Met Klimaatverandering
Anonim

Scherpe sprongen in de ontwikkeling van menselijke voorouders volgden op wereldwijde klimaatveranderingen, zoals blijkt uit de klimatologische "kronieken" die zijn afgedrukt in de afzettingen van stof en zand in afzettingsgesteenten aan de kust van Afrika, schrijven Duitse en Britse paleoklimatologen in een artikel gepubliceerd in de tijdschrift Proceedings van de National Academy of Sciences.

Afbeelding
Afbeelding

We hebben altijd geloofd dat het klimaat een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de geschiedenis van de menselijke ontwikkeling, maar tot nu toe is dit niet statistisch bewezen. Voor het eerst konden we bewijzen dat de toevalligheden tussen abrupte klimaatveranderingen en sprongen in de menselijke evolutie waren helemaal niet toevallig”, legt de hoofdonderzoeksgroep Jonathan Donges van het Potsdam Institute for the Study of Climate Impacts (Duitsland) uit.

Doungs en zijn collega's probeerden de belangrijkste tekortkoming in al het paleontologisch en paleoklimatologisch onderzoek te neutraliseren - het fragmentarische en niet-lineaire bewijs van de evolutie van de dierenwereld en het klimaat van de planeet - met behulp van een terugkerend statistisch netwerk. De essentie van deze methode is het zoeken naar herhalende patronen in periodieke klimaatvariaties en hun veranderingen op lange termijn met behulp van geavanceerde computationele algoritmen.

De auteurs van het artikel gebruikten dit algoritme om monsters te analyseren van samengeperste zand- en stofkorrels, gewonnen door andere teams van wetenschappers uit de bodem van de Middellandse Zee, de Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan voor de noordelijke en oostelijke kusten van Afrika.

De wind voert constant stof en andere kleine deeltjes materie van het vasteland naar de kustgebieden van de oceaan, waar ze neerslaan en zich ophopen op de bodem in de vorm van mariene sedimentaire gesteenten. Analyse van de minerale en chemische samenstelling van deze afzettingen en de studie van organische deeltjes die per ongeluk in deze rotsen zijn terechtgekomen, helpt wetenschappers te begrijpen welk klimaat in vroegere tijden in Afrika heerste.

Onderzoekers hebben de periodieke klimaatvariaties in Oost- en Noord-Afrika in de afgelopen 5 miljoen jaar vergeleken.

Wetenschappers hebben in dit segment drie tijdperken geïdentificeerd die ze associëren met wereldwijde of grote regionale klimaatveranderingen.

Zo wordt het laatste tijdperk van klimaatveranderingen - van 1, 1 tot 0,7 miljoen jaar geleden - geassocieerd met de overgang van 40 duizend jaar fluctuaties in de terugtrekking en opmars van gletsjers naar langere intervallen van 100 duizend jaar tussen de pieken van de ijstijd.

De tweede - van 2,25 tot 1,6 miljoen jaar geleden - wordt geassocieerd met veranderingen in het mondiale atmosferische circulatiesysteem - een ruimtelijke verschuiving en versnelling van luchtcirculatiecycli over de equatoriale wateren van de Stille Oceaan.

Wetenschappers beschouwen de laatste periode als een echo van de afkoelingsperiode, die "inklemde" in het tijdperk van het milde klimaat van het Midden-Pleistoceen.

Volgens paleoklimatologen kunnen twee gebeurtenissen hiervoor de oorzaak zijn. De eerste reden zou de scheiding van Nieuw-Guinea van Australië en een afname van de intensiteit van de equatoriale watercirculatie kunnen zijn. De tweede hypothese omvat periodieke openingen en sluitingen van de Panama Passage, met vergelijkbare effecten op het klimaat.

Wetenschappers hebben gemerkt dat de perioden van klimaatverandering verrassend genoeg samenvallen met de opkomst van nieuwe soorten oude mensen. Ze zijn van mening dat deze toevalligheden moeilijk als een ongeluk kunnen worden beschouwd, omdat ze verder gaan dan de statistische fout. Zo associëren paleoklimatologen de afkoeling in het Midden-Plioceen met het verschijnen van de eerste Australopithecus en de ontwikkeling van tweevoetige voortbeweging door hun nakomelingen.

"Als zeer begaafd dier hadden mensen meer kans om te overleven en te gedijen tijdens klimaatschommelingen dan andere, meer gespecialiseerde wezens", concludeert Doungs.

Aanbevolen: