2024 Auteur: Adelina Croftoon | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 02:16
Scherpe sprongen in de ontwikkeling van menselijke voorouders volgden op wereldwijde klimaatveranderingen, zoals blijkt uit de klimatologische "kronieken" die zijn afgedrukt in de afzettingen van stof en zand in afzettingsgesteenten aan de kust van Afrika, schrijven Duitse en Britse paleoklimatologen in een artikel gepubliceerd in de tijdschrift Proceedings van de National Academy of Sciences.
We hebben altijd geloofd dat het klimaat een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de geschiedenis van de menselijke ontwikkeling, maar tot nu toe is dit niet statistisch bewezen. Voor het eerst konden we bewijzen dat de toevalligheden tussen abrupte klimaatveranderingen en sprongen in de menselijke evolutie waren helemaal niet toevallig”, legt de hoofdonderzoeksgroep Jonathan Donges van het Potsdam Institute for the Study of Climate Impacts (Duitsland) uit.
Doungs en zijn collega's probeerden de belangrijkste tekortkoming in al het paleontologisch en paleoklimatologisch onderzoek te neutraliseren - het fragmentarische en niet-lineaire bewijs van de evolutie van de dierenwereld en het klimaat van de planeet - met behulp van een terugkerend statistisch netwerk. De essentie van deze methode is het zoeken naar herhalende patronen in periodieke klimaatvariaties en hun veranderingen op lange termijn met behulp van geavanceerde computationele algoritmen.
De auteurs van het artikel gebruikten dit algoritme om monsters te analyseren van samengeperste zand- en stofkorrels, gewonnen door andere teams van wetenschappers uit de bodem van de Middellandse Zee, de Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan voor de noordelijke en oostelijke kusten van Afrika.
De wind voert constant stof en andere kleine deeltjes materie van het vasteland naar de kustgebieden van de oceaan, waar ze neerslaan en zich ophopen op de bodem in de vorm van mariene sedimentaire gesteenten. Analyse van de minerale en chemische samenstelling van deze afzettingen en de studie van organische deeltjes die per ongeluk in deze rotsen zijn terechtgekomen, helpt wetenschappers te begrijpen welk klimaat in vroegere tijden in Afrika heerste.
Onderzoekers hebben de periodieke klimaatvariaties in Oost- en Noord-Afrika in de afgelopen 5 miljoen jaar vergeleken.
Wetenschappers hebben in dit segment drie tijdperken geïdentificeerd die ze associëren met wereldwijde of grote regionale klimaatveranderingen.
Zo wordt het laatste tijdperk van klimaatveranderingen - van 1, 1 tot 0,7 miljoen jaar geleden - geassocieerd met de overgang van 40 duizend jaar fluctuaties in de terugtrekking en opmars van gletsjers naar langere intervallen van 100 duizend jaar tussen de pieken van de ijstijd.
De tweede - van 2,25 tot 1,6 miljoen jaar geleden - wordt geassocieerd met veranderingen in het mondiale atmosferische circulatiesysteem - een ruimtelijke verschuiving en versnelling van luchtcirculatiecycli over de equatoriale wateren van de Stille Oceaan.
Wetenschappers beschouwen de laatste periode als een echo van de afkoelingsperiode, die "inklemde" in het tijdperk van het milde klimaat van het Midden-Pleistoceen.
Volgens paleoklimatologen kunnen twee gebeurtenissen hiervoor de oorzaak zijn. De eerste reden zou de scheiding van Nieuw-Guinea van Australië en een afname van de intensiteit van de equatoriale watercirculatie kunnen zijn. De tweede hypothese omvat periodieke openingen en sluitingen van de Panama Passage, met vergelijkbare effecten op het klimaat.
Wetenschappers hebben gemerkt dat de perioden van klimaatverandering verrassend genoeg samenvallen met de opkomst van nieuwe soorten oude mensen. Ze zijn van mening dat deze toevalligheden moeilijk als een ongeluk kunnen worden beschouwd, omdat ze verder gaan dan de statistische fout. Zo associëren paleoklimatologen de afkoeling in het Midden-Plioceen met het verschijnen van de eerste Australopithecus en de ontwikkeling van tweevoetige voortbeweging door hun nakomelingen.
"Als zeer begaafd dier hadden mensen meer kans om te overleven en te gedijen tijdens klimaatschommelingen dan andere, meer gespecialiseerde wezens", concludeert Doungs.
Aanbevolen:
Is Er Toch Leven Daar? Ongebruikelijke Sprongen In Zuurstofniveaus Geregistreerd Op Mars
Hoe meer we Mars bestuderen, hoe meer ongewone dingen we vinden. En misschien is het grootste mysterie van Mars of er in het verleden leven op was en misschien is het dat nog steeds. Een ander deel van dit mysterie was een recent persbericht van NASA, waarin een ongebruikelijke verandering in het zuurstofgehalte in de atmosfeer van Mars werd beschreven. Eerder ontdekten NASA-wetenschappers dat het methaangehalte op Mars anders stijgt en daalt dan eerder werd gemeld. Methaan is, net als zuurstof, een "biologisch" gas, dat wil zeggen:
Menselijke Evolutie: Wat Zullen We Zijn?
In 1859 publiceerde Charles Darwin zijn eerste fundamentele werk over de wetten van de evolutie, dat niet alleen felle controverses veroorzaakte, maar ook tal van speculaties over de ontwikkeling van het leven op aarde. De meest vooruitstrevende futuristen van die tijd veronderstelden onmiddellijk dat de mens zich blijft ontwikkelen als een biologische soort en dat onze nakomelingen van ons zullen verschillen zoals wij van apen zijn. Hoe correct is de hypothese? Natuurlijke selectie In de meest vereenvoudigde vorm zegt de evolutietheorie dat er
10 Merkwaardige Feiten Over De Vreemdheid Van De Menselijke Evolutie
Terwijl wetenschappers onze evolutionaire geschiedenis blijven onderzoeken, komen nieuwe feiten naar voren om te verklaren hoe het verleden de moderne mens vormt, van de grootte van onze hersenen tot de lengte van ons leven. Nog intrigerender is de rol die willekeur heeft gespeeld bij het vormgeven van de hersenen en het lichaam van de moderne mens. 1. Menselijke gezichten werden gevormd om een klap te weerstaan Tot voor kort werd algemeen aangenomen dat er ongeveer vier tot vijf miljoen jaar geleden sterke menselijke gezichten werden gevormd, h
Omgekeerde Evolutie? Een Bot Waarvan Men Dacht Dat Het Lang Geleden Was Verdwenen, Keert Terug Naar Menselijke Skeletten
Een klein kniebeen genaamd fabella werd eerder beschouwd als een rudimentair orgaan dat vrijwel verdween tijdens de menselijke evolutie. Maar vanaf het einde van de 19e eeuw begon dit bot terug te keren naar de skeletten van mensen. In 1918 had ongeveer 11% van de mensen zo'n bot, en velen hadden slechts één been. In 2018 bleek het aantal mensen over de hele wereld met een fabellabot in hun skelet echter 39% te zijn. Dat wil zeggen, nu wordt dit bot gevonden bij twee op de vijf mensen (para
Het Beest Legde De Afstand Van Tien Meter Af In Twee Sprongen
Tijdens de week bezochten de Chupacabra vier boerderijen in het regionale centrum van Malin in de regio Zhytomyr. Meestal opent het roofdier de kooien, haalt de konijnen daar vandaan en drinkt het bloed eruit. Op een erf rangschikte de chupacabra ook de karkassen van dode dieren op een rij … volgens de grootte en kleur van de vacht. "Er waren geen verwondingen aan de karkassen van de konijnen, alleen kleine gaatjes waardoor het roofdier het bloed dronk" - Twee zwarte konijnen pasten blijkbaar niet op een rij, dus de chupacabra legde ze bovenop andere dieren van hetzelfde kleur