Altai: Land Van Goden En Mensen

Inhoudsopgave:

Video: Altai: Land Van Goden En Mensen

Video: Altai: Land Van Goden En Mensen
Video: BERG ALTAI. Zet Belukha op. RUSLAND. Siberië. Katunsky-reservaat. 2024, Maart
Altai: Land Van Goden En Mensen
Altai: Land Van Goden En Mensen
Anonim
Altaj: land van goden en mensen - Altaj
Altaj: land van goden en mensen - Altaj

De grote filosoof en schilder Nicholas Roerich noemde Altaj de bakermat van naties, het centrum van waaruit de mensheid zich ooit op onze planeet vestigde. Zelden vind je zo'n verscheidenheid aan natuurverschijnselen en zo'n overvloed aan contrasten als hier.

In deze delen bestaan de oudste culturele monumenten naast natuurlijke hoekjes die in hun oorspronkelijke vorm bewaard zijn gebleven. Dit is een land met veel mysteries die nog steeds wachten op hun ontdekkingsreizigers.

De donkere heuvels slapen

Afbeelding
Afbeelding

In het Pazyryk-kanaal van de regio Ulagan zijn er vijf grote bulkheuvels. Qua uiterlijk lijken ze op de graven van clan- of stamleiders uit de Scythische periode (V-IV eeuwen voor Christus).

Van 1929 tot 1949 voerden verschillende archeologische expedities hun opgravingen uit. In de grafkamers werden unieke voorwerpen gevonden: 's werelds oudste pooltapijt, rijkelijk versierde zadels, een strijdwagen voor vier tuigpaarden en nog veel meer. Het is interessant dat in die tijd de Assyriërs, Perzen, Grieken en andere volkeren met een ontwikkelde cultuur nog geen zadels hadden.

In de terpen werden ook muziekinstrumenten gevonden: een meersnarige harp en een tamboerijn. Maar het belangrijkste mysterie was dat er geen wapens in de heuvels waren. Maar de Scythen beschouwden zichzelf in de eerste plaats als krijgers, die in het hiernamaals zeker zwaarden, bogen en dolken nodig zouden hebben.

Dan zijn deze misschien gewoon vergelijkbaar - maar geen Scythische begrafenissen?

Volgens lokale legendes gebeuren hier vreemde dingen. Een paard kan stoppen in de buurt van de heuvel - ongeacht de driften van de ruiter, staat het een tijdje stil en beweegt dan zichzelf voort. Ook zagen veel latere reizigers hier een spookachtige lange vrouw, alsof ze de heuvels bewaakte.

Chud met witte ogen

Afbeelding
Afbeelding

De mensen noemen deze heuvels "Chud-graven". Ze worden geassocieerd met de mensen van de Chud-stam, die ooit op deze plaatsen leefden (en volgens de legende nog steeds hier en daar leven).

Sinds de oudheid was het in Rusland gebruikelijk om de Fins-Oegrische stammen en volkeren (Kareliërs, Khanty, Mansi, Komi, enz.) Chudyu (dat wil zeggen vreemden) te noemen. Maar het probleem is dat de Fins-Oegrische volkeren, in het bijzonder de Perm Komi en Khanty, zelf legendes over de Chudi vertellen en deze stam een ander volk noemen - dwergen die de bergen of ondergronds zijn ingegaan.

Volgens Altai-legendes werden de mensen die in de oudheid leefden de witogige chud genoemd. Mensen leefden in gaten gegraven in bossen en natuurlijke ondergronden. Daar verstopten de Chud-mensen hun talloze schatten. De stammen waren beroemd om hun ambachtslieden, die ijzer, zilver en goud ontgonnen en verwerkten. In die tijd waren er geen berken in de naaldbossen van Altai.

En toen ze plotseling verschenen, besloten de Chud-mensen dat blanke mensen, onderdanen van de Witte Tsaar, achter de witte berk zouden komen, en het leven zou erg slecht zijn. De stammen gingen diep onder de grond en de doorgangen werden met stenen afgesloten. Chud-schatten zijn gebleven, maar ze worden beschermd door speciale spreuken en zijn ontoegankelijk voor andere mensen.

Nicholas Roerich, die in de jaren twintig Altai bezocht, schreef in zijn boek over zijn ontmoetingen met oudgelovigen. Volgens de legendes van de oude gelovigen, toen ze naar deze plaatsen kwamen, ging een deel van de Chudi, die hen zag als dienaren van de Witte Tsaar, ondergronds wonen, en degenen die achterbleven, groeven gaten, legden er daken over en legden grote stenen bovenop. Daarna klommen ze samen met de huisdieren in deze kuilen en hakten de rekken om zodat ze dood zouden worden gevuld met stenen.

Alle overgebleven "Chud-mijnen" bevonden zich op rijke afzettingen, maar waren ondiep. De indruk was dat de oude ambachtslieden ze haastig gooiden en zowel erts als gereedschap achterlieten.

Trouwens, de populaire naam Chudi - "met witte ogen" - kan erop wijzen dat deze stammen, na een lang verblijf onder de grond, genetisch gemuteerd zijn: mensen kregen fotofobie en verkleurde pigmentatie van de iris van de ogen.

Maar in hoeverre zijn de "Chud-graven" verbonden met de mysterieuze stammen? Dezelfde oude gelovigen beweren dat de Chudi geen 'khans, noch zaisans' hadden. En als er geen leiders zijn, wie zal er dan onder de terpen worden begraven?

Het blijkt dat hier in de 5e-4e eeuw voor Christus minstens twee volkeren woonden? Of heeft de een de ander vervangen? En als gevolg daarvan verdwenen beide volkeren op mysterieuze wijze en gingen hun sporen verloren in het Altai-gebergte.

Altaj Stonehenge

Afbeelding
Afbeelding

Dan worden misschien vijf enorme gladde platen bedekt met rotstekeningen geassocieerd met de chudyu? Ze staan in de Chuiskaya-steppe, niet ver van de grens van twee bergkammen - Saylyugem en Yuzhno-Chuisky.

Hun hoogte is van zes tot zeven meter. De stenen zijn opgesteld in een strikte cirkel en gericht op de windstreken. Elke steen weegt enkele tonnen en is afkomstig uit een gebied dat minstens 500 kilometer verderop ligt.

Naar analogie worden deze vijf platen Altai Stonehenge genoemd. De stenen hebben verschillende elektromagnetische ladingen: sommige zijn positief, andere negatief en weer andere zijn nul. Het blijkt een soort generator van elektromagnetische golven te zijn. Als je in het midden staat, heb je het gevoel dat je in een soort trechter wordt getrokken.

De leeftijd van Altai Stonehenge dateert vermoedelijk uit de 8e-6e eeuw voor Christus.

Vrouw met tatoeage

Bijna alle onderzoekers zijn het over één ding eens: naast het rituele doel diende de Altai Stonehenge als verkeersbord naar het Ukok-plateau, dat door de ruige Teply Klyuch-pas ging.

Het Ukok-plateau ligt op de kruising van de grenzen van Rusland, Kazachstan, Mongolië en China. Het plateau ligt op een hoogte van 2200-2500 meter boven zeeniveau. Voor omwonenden betekent Ukok 'het einde van alles'. Volgens legendes liggen de weiden van Ukok op de drempel van het firmament. Je kunt hier niet schreeuwen om machtige geesten niet te beledigen.

Het Ukok-plateau werd over de hele wereld bekend, toen archeologen in 1993 tijdens de opgraving van de Ak-Alakh-begraafplaats een gemummificeerd lichaam ontdekten, waarvan de geschatte leeftijd tweeënhalfduizend jaar is.

Dankzij de perfect bewaard gebleven vondst konden wetenschappers een DNA-onderzoek uitvoeren en het uiterlijk van een 25-jarige vrouw herstellen. En hier is nog een mysterie: haar gelaatstrekken zijn niet Mongoloid, maar Europees. De taille van de vrouw was versierd met een rode riem - een symbool van een krijger; in haar handen hield ze een toverstok van lariks - volgens lokale overtuigingen, een instrument van 'de schepping van de wereld'.

Afbeelding
Afbeelding

Op het lichaam werden tatoeages gevonden in de vorm van een steenbokhert, een ram met achterovergegooide kop en een gevlekte luipaard. Ook had de vrouw een hoge hoofdtooi met gouden vlechten - dit gaf haar magische kracht aan. De vondst kreeg de naam "Prinses Ukok".

Altai-sjamanen zijn er zeker van dat dit het lichaam is van de legendarische stamvader van hun volk - Kydyn. Er was eens in de oudheid dat haar begrafenis werd ontheiligd en daarom begonnen alle problemen van deze plaatsen.

Vogelperspectief

Een ander stenen mysterie van Altai zijn de zogenaamde geogliefen, enorme afbeeldingen die alleen vanuit een vogelperspectief kunnen worden bekeken. Hun oorsprong en betekenis zijn nog onduidelijk.

De tekeningen zelf zien eruit als geometrische vormen of dieren. Sommigen van hen lijken op rotstekeningen van mythologische griffioenen (wezens met een vrouwelijk hoofd en het lichaam van een vogel) beschreven in de oude Egyptische en Assyrische literatuur. De tekeningen worden gescheiden door duidelijke lijnen als speren en pijlen.

In de buurt zijn geogliefen, loopgraven die in de grond zijn gegraven of in steen zijn uitgehouwen, anderhalve tot twee meter diep. Ze lijken op kanalen, maar ze zijn duidelijk ongeschikt voor irrigatie, omdat ze zijn aangelegd zonder rekening te houden met de steilheid van de hellingen en de aanwezigheid van waterbronnen.

Afbeelding
Afbeelding

Wetenschappers zijn nog niet tot een consensus gekomen over het tijdstip van hun creatie. Volgens verschillende veronderstellingen is de leeftijd van de Altai-geogliefen twee- tot vijfduizend jaar.

Oude mensen verwijderden de bovenste donkere laag grond, waaronder zich lichtere geologische structuren bevinden, wat resulteerde in een tekening. Maar het is volkomen onbegrijpelijk waarom deze kanalen gedurende enkele duizenden jaren, in tegenstelling tot de sporen van andere grondwerken, niet verduisterd zijn?

Soortgelijke geogliefen zijn te vinden in andere delen van de wereld - bijvoorbeeld in Malta en het Peruaanse Nazca-plateau. Het belangrijkste mysterie is dat de mensheid ten tijde van hun schepping geen middelen had om te vliegen, wat betekent dat ze niet de kans had om de vruchten van haar arbeid te zien. Voor wat of voor wie zijn deze tekenen dan? Met welk doel werd het kolossale werk gedaan?

Behalve "Waarom?" er is ook de vraag "Wie?" Wie in Altai had zulke kanalen kunnen graven? Scythen of mensen met een vergelijkbare cultuur? Maar de krijgers passen nauwelijks in de grond te graven. Chud ondergrondse stammen? Ook onwaarschijnlijk.

Het is niet verwonderlijk dat sommige wetenschappers geogliefen associëren met mogelijke buitenaardse wezens uit de ruimte - dergelijke tekens zouden hen goed kunnen dienen voor navigatiedoeleinden.

Bovendien is Altai volgens legendes niet alleen een oud centrum van waaruit de mensheid zich op onze planeet vestigde. Het is ook de plek die eventuele rampen van de toekomst zal overleven.

Aanbevolen: