2023 Auteur: Adelina Croftoon | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-24 12:06
De mens heeft altijd geprobeerd zijn leven gemakkelijker te maken door nieuwe technologieën te creëren. Velen van hen zijn in de vergetelheid geraakt, omdat ze geen gebruik voor zichzelf hebben gevonden, sommige zijn verdwenen samen met de laatste dragers van productiegeheimen.
Oude astronomie
Vanaf het moment dat een persoon leerde planten te cultiveren en landbouw te bedrijven, werd het noodzakelijk om de beweging van de zon en de maan te observeren, een kalender op te stellen om de gunstige dagen voor het starten van landbouwwerk correct te bepalen. Dus in het oude Egypte werd de zogenaamde gnomon uitgevonden, een obelisk van 117 Romeinse voet hoog.
Zijn schaduw viel op een horizontaal vlak, waarvan de positie op verschillende tijdstippen van de dag anders was. Met behulp van deze eenvoudige structuur in de tempel van de Egyptische zonnegod Ra, noteerden de priesters in speciale tabellen regelmatig de beweging van de zon en de planeten. Ze leerden kalenders opstellen, het begin van het seizoen bepalen, de tijd van zons- en maansverduisteringen voorspellen.
In het oude Griekenland werd een apparaat uitgevonden dat het Antikythera-mechanisme wordt genoemd (waarschijnlijk gemaakt door de oude Griekse astronoom van de 2e eeuw voor Christus Hipprachus van Nicea). Het uurwerk bevatte 27 bronzen tandwielen in een houten kast, waarop wijzerplaten met wijzers waren geplaatst. Wetenschappers kwamen het per ongeluk tegen tijdens het onderzoeken van een oud Grieks wrak in de buurt van het eiland Antikythera in 1901.
Het kostte de moderne wetenschap nog 70 jaar om de essentie van het apparaat te begrijpen, dat volgens de reconstructie werd gebruikt om de beweging van hemellichamen te berekenen (niet alleen de zon en de maan, maar ook vijf planeten die in de oudheid bekend waren - Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus). Het voorspelde, net als de Egyptische gnomon, zons- en maansverduisteringen. Na de Grieken werden soortgelijke mechanismen gecreëerd, maar veel primitiever - astronomische tandwielkalenders uit de Byzantijnse en islamitische periode.
De eerste antidepressiva
De oude Grieken en Romeinen gebruikten een drankje om zich op te vrolijken en van depressie af te komen, wat 'nepenth' werd genoemd, ook wel bekend als 'de wijn van de vergetelheid'. Hij werd voor het eerst genoemd in Homerus' gedicht "The Odyssey". Het is mogelijk dat deze drank uit Egypte kwam en een verdovende werking had.
Een ander oud volk - de Ariërs - vond "haoma" uit, een drankje dat de priesters gebruikten bij rituele praktijken. Het werd gemaakt van de zaden van een plant die de moderne wetenschappers niet kennen en die volgens bronnen een bittere smaak had, en daarom werd de drank zelf verdund met melk.
Het medische wonder van Galen
De oude Romeinse arts en filosoof van de 2e eeuw na Christus - Galenus creëerde een unieke technologie voor de behandeling van cataracten (opaciteit van het hoornvlies).
Hij gebruikte een speciaal gereedschap van zijn eigen ontwerp, dat was een stok (de binnenkant was hol), aan de ene kant een gat en een punt aan de andere kant. Hij bracht de punt in het oog van de patiënt en aan de andere kant zoog hij de cataract uit het oog van de patiënt. Met deze methode genas Galenus veel van zijn patiënten.
Galenus voerde unieke operaties uit voor craniotomie en tandprotheses. Vooral trepanatie was in die tijd relevant. Tegen die tijd was Rome al een tijdperk ingegaan van eindeloze grensoorlogen met de oprukkende barbaarse stammen. Tijdens conflicten waren er frequente gevallen waarin soldaten stierven door een dodelijke slag van een speer of pijl op het hoofd. Trepanatie, die volgens bronnen vóór Galenus in Rome door niemand werd uitgevoerd, maakte het mogelijk om het leven van veel soldaten te redden.
Eolipil
Eolipilus (vertaald uit het Grieks - "de bal van de god van de wind Aeolus"), gemaakt door de oude Griekse wetenschapper van de 1e eeuw na Christus Reiger van Alexandrië, was het prototype van de moderne stoomturbine.
Eolipil was een goed afgesloten ketel met twee buizen op het deksel. Op de buizen werd een roterende holle bal geïnstalleerd, op het oppervlak waarvan twee L-vormige aftakpijpen-nozzles waren geïnstalleerd. Door het gat werd water in de ketel gegoten, het gat werd afgesloten met een stop en de ketel werd boven het vuur geïnstalleerd. Het water kookte, er ontstond stoom, die via de buizen in de bal en in de L-vormige pijpen terechtkwam.
Bij voldoende druk ontsnapten stoomstralen uit de sproeiers en begonnen de bal snel te draaien. Gebouwd door moderne wetenschappers volgens de tekeningen van Heron, ontwikkelde de eolipil tot 3500 omwentelingen per minuut! Deze uitvinding kan worden beschouwd als de eerste straalmotor.
Antieke automaat
Reiger van Alexandrië ontwikkelde een mechanisme voor de verkoop van "heilig water". Heidense tempels moesten parochianen aantrekken en hier inkomsten uit halen. De zekerste manier om dit te doen is om de vrome parochiaan een "wonder" te laten zien waarvoor het nodig was om in munten te betalen. Hiervoor wendden de tempelpriesters zich tot het genie van Heron, die dit "wonder" creëerde.
Het interne mechanisme van het apparaat was vrij eenvoudig en bestond uit een nauwkeurig uitgebalanceerde hendel die een klep bedient die werd geopend door het gewicht van de munt. De munt viel door een gleuf op een klein bakje en bediende een hendel en klep. De klep ging open en er kwam wat water uit.
Toen gleed de munt van de lade en keerde de hendel terug naar zijn oorspronkelijke positie, waardoor de klep werd gesloten. Volgens sommige bronnen kostte een portie "heilig" water in de tijd van Reiger 5 drachmen. De parochianen, die zagen dat het water uit "nergens" leek te komen, beschouwden het als een wonderbaarlijk teken.
Damascus staal
Damascus-wapens onderscheidden zich door een hoge mate van kracht en wekten bewondering bij de Europeanen, die ze tijdens de kruistochten leerden kennen. Het leek hun dat zo'n mes zelfs sterke maliënkolder kon snijden, in staat om in halve steen en metaal te snijden (inclusief messen gemaakt van andere soorten staal).
De sterkte van Damascus-staal, zoals moderne wetenschappers geloven, was te danken aan de grote hoeveelheid koolstof in het materiaal, evenals het gebruik van verschillende combinaties van andere metaallegeringen. Tegenwoordig zijn er al pogingen om productietechnologie te reconstrueren, maar wetenschappers kunnen nog steeds niet verklaren hoe het met de primitieve technische middelen die voorheen bestonden mogelijk was om wapens van zo'n hoge kwaliteit te maken.
De eerste vermelding van Damascus-staal dateert uit 540 na Christus, hoewel het mogelijk is dat het veel eerder werd gebruikt, zelfs in de tijd van Alexander de Grote.
Het staal voor de bladen werd gemaakt in India en stond daar bekend als "vutz". India handelde op grote schaal in stalen blokken ter grootte van een hockeypuck. Men geloofde dat de beste bladen van de Indiase wutz in Perzië werden gesmeed; er werden schilden en wapenrustingen van gemaakt. De geografische verspreiding van Damascus-staal viel in principe samen met de verspreiding van de moslimreligie, hoewel dit staal in het oude Rusland ook bekend was (onder de naam "bulat"). Dit staal dankt zijn naam aan de Europeanen-kruisvaarders, die het voor het eerst zagen in Damascus en het op prijs stelden.
Levensreddende cosmetica
De oude Egyptenaren ontwikkelden een complex religieus systeem. Spirituele normen en ideeën waren niet alleen een kwestie van ideologische en rituele praktijken, maar werden ook overgebracht naar het dagelijks leven van mensen. Het aanbrengen van make-up (het werd door zowel mannen als vrouwen gebruikt) had dus een religieuze betekenis. Geschilderde ogen waren de personificatie van de zon, die leven geeft in Egypte.
De make-up had ook een puur praktische betekenis. Het aanbrengen van de “magische cirkel” rond de ogen met “malachietgroen” (oogverf op basis van gemalen malachietsteen) beschermde ze tegen de zon en infectie. Hierdoor werd de huid, zoals in moderne reclame, elastischer en bleef het zicht langer behouden.
